JUIST
Matrescentie of matrescence is een term die in 1973 een eerste keer werd geïntroduceerd door de antropologe Dana Raphael. Matrescentie staat voor de transitie die je doormaakt als je moeder wordt. Want met elke baby wordt ook een mama geboren. Een zwangerschap en geboorte gaan gepaard met hormonale, fysieke, emotionele, … veranderingen en dit is een intense ervaring. Vaak brengt dit gevoelens teweeg die je niet had verwacht. Dit kan je onzeker maken, net in een periode dat er zoveel nieuwe dingen op je afkomen. Een periode waar je elke dag beslissingen moet nemen die je voorheen nooit nam. Zou hij nu nog honger hebben? Hoeveel melk zou hij gedronken hebben? Zijn het krampen of is hij moe? Waarom weent mijn kind? Hoe kan ik troosten? Gek dat er rond heel die ervaring zo weinig gekend is. Gaandeweg is er gelukkig steeds meer bespreekbaar.
Je kan matrescentie dan ook vergelijken met de transitie die je doormaakte tijdens je adolescentie. Een adolescent ondergaat eveneens een hormonale, fysieke, emotionele, … transitie. Het grote verschil tussen adolescentie en matrescentie is dat adolescentie een ingeburgerde term is met gekende verwachtingen. Iedereen verwacht dat een adolescent zoekende is naar zijn/haar identiteit met alle ambivalente gevoelens die daarbij gepaard gaan. Bij matrescentie, een veel minder ingeburgerde term, is dit minder vanzelfsprekend. Niettegenstaande vraagt de overgang naar het moederschap, en breder het ouderschap, tijd en ondersteuning.
Je neemt, als moeder/ouder, afscheid van de persoon die je was om te groeien tot een nieuwe persoon. Opeens draait alles rond je baby. Het is dan ook niet abnormaal dat je je vorig leven (af en toe) mist en dat je niet goed weet hoe er naast je nieuwe rol als mama nog ruimte is voor je andere rollen: Je rol als vrouw, partner, vriendin, dochter, werknemer, … Geef jezelf de tijd om een nieuw evenwicht te vinden. Het fijne aan de term matrescentie is dat het ‘taal’ geeft aan die overgang die je doormaakt. Door taal te geven aan iets, bestaat het, zit het niet tussen je oren. En dat is wat wij graag willen met SHIFT, (h)erkenning geven.
De hormonale, emotionele, fysieke, … veranderingen die je doormaakt zijn noodzakelijk om er onvoorwaardelijk te zijn voor dat kleine, onbeholpen wezentje. De aanmaak van het hormoon oxytocine zorgt ervoor dat je kan blijven geven aan je kleine baby die veel zorg, aandacht, liefde, geborgenheid … nodig heeft. Maar daarnaast is er nog de herinnering aan wie je vroeger was, aan wat je vroeger deed, … en zijn er je eigen noden waarvan slaap een belangrijke is 😊. Dat kan in het begin tegenstrijdig aanvoelen. Het kan schuldgevoelens oproepen, het kan je onzeker maken en het kan angst/zorgen naar boven halen. Maar dat is normaal. Dat nieuw evenwicht komt er, bij de ene ouder al wat sneller dan bij de andere. Maar het komt! Onthoud vooral dat het een heel normaal gevoel is en dat je niet alleen bent. Praat erover met andere ouders, met ons en je zal die (h)erkenning vinden.
Een fijne moederdag alvast,
Anoek & Lien